AFS AVONTUUR
A LOT HAS HAPPENED...
Hola, ik weet het is al super lang geleden! Maar dat kwam omdat de afgelopen maanden niet al te vlot zijn verlopen. Het voelde dan ook niet gepast om een blogpost te schrijven waarin ik niet 100% de waarheid vertelde. Zoals de meesten misschien al weten ben ik na 2 maanden aandringen eindelijk van gezin veranderd. (voor de uitwisselingsstudenten die mijn verhaal hierover willen horen en met vragen zitten, please just send me a message on facebook,instagram of on the dm section van mijn blog) En WAT een verbetering! Ik verblijf momenteel bij een gast mama en 1 van haar dochters (30jaar). We gaan regelmatig op stap en ik kan nu ook dagelijks naar de gym gaan met 1 van de 4 musketiers, ons Fientje. Alle stress waar ik de laatste maanden last van had is weggevallen en ik kan nu nog een maand genieten van de warmte en positiviteit die mijn nieuw gezinnetje uitstraalt. Morgen bijvoorbeeld ga ik al naar de zee (EINDELIJK SURFEN!) en binnen twee weken gaan we waarschijnlijk een citytrip doen, mooie vooruitzichten dus. Ik ben vorige week verjaard en mijn gastfamilie heeft me een heel leuk verjaardagsfeestje gegeven.
Ik ga ondertussen al 4 maand niet meer naar school en het ziet er naar uit dat daar niet snel verandering in komt aangezien er nog maar een maand overblijft. Een netflix-namiddagje is dan ook niet meer ongewoon voor mij! (ik heb echt volledig netflix gezien denk ik haha ;))
Ik wil jullie wel nog vertellen over de maand maart. In maart heb ik enkele geweldige en onvergetelijke reizen gemaakt die mij zowel geweldige kennissen als herinneringen hebben opgeleverd. Ik kan dan ook niks anders dan mijn reispartners en tijdelijke gast familie bedanken voor de memorabele tijd die ze me bezorgden. Deze blogpost zullen in de loop van de week nog verschijnen.
Hasta luego!
HAPPY HOLIDAYS BABY
Hola! Eerst en vooral FELIZ NAVIDAD Y FELIZ AÑO NUEVO! December.. sneeuw.. kerst.. dennebomen.. kerstlichtjes.. famillie.. vriendschap.. Dit zijn zowat de keerste conotaties die ik zou maken als ik denk aan de maand December. Hier in het verre Ecuador was het toch weer een beetje anders. Om te beginnen de temperatuur.. HET IS HIER HEET! Ik weet dat ik niet mag klagen omdat de meeste mensen die momenteel mijn blog aan het lezen zijn al een paar keer gevloekt hebben op het weer in België, maar momenteel zit er niks anders op dan in ondergoed rondlopen! Het was dan ook heel raar om met de airco kerstavond door te brengen.
De kerstvoorbereidingen waren eigenlijk over the top! Super leuk want ik HOU van kerstversiering!!! En wij belgen slagen er altijd in om die kerstboom een classy sober lookske te geven! Hier niet! Hoe minder boom zichtbaar hoe beter! Grote strikken knuffelberen in de vorm van elfen, beren, sneeuwpopen en wel 5 slingers lichtjes in alle kleuren van de regenboog. Ook hoe meer gadgets er over het huis verspreid worden hoe beter! bijvoorbeeld het volledige keukengerei van mijn mama werd vervangen door de kerstexemplaren. ZALIGGG! Met mijn familie hadden we qua cadeaus enkel afgesproken om op 6 januari secret santa te spelen en namen te trekken. Maar ik kon toch niet anders dan voor kerst ook nog iets te kopen om mijn hele gezin te bedanken. Zo gezegd zo gedaan, we deelden de pakjes uit en aten kalkoen met kroketjes (SELFMADE WOEHOEW!). Het was een vreemde dag voor mij.. Ik had toch het gevoel dat ik niet op de juiste plek was die avond. Ook al deed mijn hele gezin zo zijn best! .. Ik miste mijn Vlaamse familie.. Dit was dus waar ze voor gewaarschuwd hadden.. Een gevoel waar ik me eigenlijk (besef ik nu) al een paar weken tegen verzet had.. en ik liet dit gevoel ook niet lang toe. En erover praten kon ik zal zeker niet (#tekoppig). Ook al wou ik nu dat ik dat toen wel gedaan had.
Ook nieuwjaar was hier een beetje anders! Een wens van mij is uitgekomen! Ik heb nieuwjaar aan de zee doorgebracht, met alle (verbrande) gevolgen tot vandien. We hebben volgens de traditie een pop van papier machee in brand gestoken (vol met explosieven)(genaamd Año viejo) en heel veel vuurwerk aangestoken (van veiligheid wordt hier niet gesproken hoor!) Na twaalf uur hebben we dan eindelijk (alweer) kalkoen gegeten en veel wijn gedronken. Met als gevolg iedereen ladderzat, een vrouw aan de baxter door een tekort aan vocht en de pompbak van de wc die 'per ongeluk' af de muur gevallen was. Allemaal heel erg leuk.. maar toch weer dat eenzame gevoel dat sterker aanwezig was dan ooit. Praten kon ik toen zeker niet en na enig geruzie met mn broertje, daar had je hem.. mijn eerste ruzie met het gezin.. Ik ga hier niet te diep op ingaan want daar zou niemand baat bij hebben. Maar toch even voor jullie gemoedsrust: alles is opgelost geraakt. Voor alle toekomstige AFS-studenten die dit lezen !!!!!TTTTTIIIIIIPPPPP!!!!! PRATEN!! Hoe moeilijk het ook is, praten helpt altijd.
Verder staan mij nu nog 3 weken school te wachten en dan is het al grote vakantie! Ik beloof dat ik dan meer zal posten! Ik heb gewoon veel leuks gepland staan en kijk er al naar uit om dat met jullie te delen!
HASTA LUEGO! BESITOS!
Het gewone leventje
Hola amigos! Hier ben ik dan weer met een nieuwe blogpost. Toen ze mij vertelden voor ik vertrok: "De derde maand gaat sowieso de lastigste zijn." Dan hadden ze waarschijnlijk gelijk. (ze zeiden me ook op je blog nooit over de slechte momenten schrijven, dat ga ik dus wel doen aangezien ik de realiteit zoveel mogelijk wil weergeven) De derde maand, november, was niet altijd gemakkelijk. Je familie durft al eens eerlijk hun gedacht te zeggen en de eerste broer/zus ruzietjes duiken op. Eigenlijk ben je vanaf de derde maand niet meer de speciale uitwisselingsstudent maar gewoon een deel van het gezin. Ergens is dit super leuk want dit was een van de dingen waar ik het meest naar uitkeek. Maar niet altijd gemakkelijk. In mijn geval heeft gebrek aan communicatiemogelijkheden in het begin van mijn uitwisseling bijvoorbeeld al voor een fout begin gezorgd met mijn broertje. Hij dacht dat ik hem niet leuk vond en ik dacht dat hij mij niet leuk vond. Dit heeft voor een heleboel spanningen gezorgd tussen ons en is uiteindelijk in tranen en een gesprek met de volledige familie geëindigd. Ondertussen weten we allebei dat het een groot misverstand was. De taal niet volledig onder de knie hebben is echt NIET gemakkelijk. Gelukkig kan ik hier met iedereen wel goed praten en hebben ze het geduld om mijn 'gebrabbel' aan te horen.
Zoals de titel zegt leef ik hier echt het gewone leven. Ik ga naar school, terug naar huis, naar bed etc... Ik vier verjaardagen, feestdagen maar jammer genoeg ben ik ook naar een begrafenis gegaan. Dit was op het eerste zicht redelijk gelijkend. Iedereen draagt zwart en rouwt. Maar wat voor mij opvallend was was dat de dag voor de begrafenis de hele dag iedereen voor zolang ze willen bij de open kist kunnen gaan zitten. Ik heb daar met mijn zus bijvoorbeeld 8 uur gezeten. En niet iedereen is daar triest, heel veel mensen doen een kletske en maken grapjes. De volgende dag was er een mis en die vond ik nog veel vreemder. De priester die schreeuwend door de microfoon tot god bidt met tot gevolg dat heel de zaal (al schreeuwend) meedoet. op de knieën of rechtstaand. Ik verstond er niet echt veel van dus deed vooral na wat mijn zus deed. En plots gaat de pastoor achter het muurtje om een valies(een Samsonite mini trollietje) te halen. hij pakt den beker met wijn en alles wat er nog in zit drinkt hij ad fundum op. Het wijwater waarmee hij de kist besprenkelt had giet hij bij de planten en al zijn spullen stopt hij in de valies. En hij wandelt gevolgd door zijn valiesje naar buiten. Waarop de pianist naar de echtgenote van de zoon van de overleden vrouw loopt om zijn fooi te vragen, zn' elektrisch pianootje op te pakken en de pastoor te volgen. Voor mij was dit een heel raar beeld en het voelde als een tekort aan respect, maar voor hen dus heel normaal. Daarna droegen 4 mannen de vrouw op de schouders naar buiten, een wandeling van ongeveer 15 minuutjes, over een brug die een drukke straat oversteekt het kerkhof binnen. mensen hier worden niet meer in de grond begraven wegens plaats tekort. Dus worden er muren gebouwd waar de kist ingeschoven wordt. Allemaal een klein beetje anders dus.
Ik kijk enorm uit naar kerst en nieuwjaar wat al binnen 2 weken is!!!!! De tijd vliegt! Ik zal jullie een uitgebreid verslag schrijven over hoe ik de feestdagen doorgebracht heb. Ik kan je wel zeggen dat de kerstboom hier net als in België na 6 december (oprichting van Quito) wordt opgezet. En mijn mama heeft voor die gelegenheid een lekker cavaatje opengedaan (ZAAAAALIG!! ZO LANG GELEDEN!!!!) Geniet van de feestdagen! FELIZ NAVIDAD Y FELIZ AÑO NUEVO!
HASTA LUEGO! BESITOS MARTHE
Some Fun Activities
Hola! Onder druk van enkelen ga ik in dit blogbericht net iets meer de activiteiten die ik doe/gedaan heb, hier beschrijven! Maandelijks doen we minstens 1 bijeenkomst met onze vrijwilligster Maria. We zijn onder andere 2 keer naar het platteland getrokken. Een dorpje dat Salitre heet. Daar heerst enorm veel armoede maar mensen leven veel meer down to earth daar. Amper 1 uur rijden en de mindset van mensen kan al helemaal anders zijn. Mensen leven NOG relaxer en geven geen fl***er over social media of andere 'onzinnigheden' die deel zijn geworden van ons dagelijks leven. Deze mensen geven mij de inspiratie om te die oogkleppen af te zetten en meer te gaan beseffen. Daar rondlopen en gewoon je kleren uit te trekken en eens in de rivier te springen tussen de Garzas en paarden is ZALIG! De tweede keer dat we erheen gingen was om cadeaus en snoep uit te delen aan een arm volkje dat samen leeft op 10 min met de motor van Salitre. Daar geraken achterop de motor was al geweldig, maar toen we er toekwamen werden we met open armen ontvangen en hadden de kinderen dansjes en liedjes voorbereid. Ik heb echt geweldig genoten van deze ervaring en ben hen echt dankbaar voor deze leuke dag.
We hebben ook al verschillende bijeenkomsten gehouden om te praten over bepaalde tradities en gewoontes bij bepaalde feestdagen. Zoals op de dag die wij Halloween noemen (hier: Dia de los muertos) drinken we hier een rood drankje (bloed) en eten we juajua pan in de vorm van een mannetje (het lichaam). En bij kerst was dit dan caramelos navideños.
Ik ben met mijn tia Pati en tio Elio naar Salinas geweest waar zich La Chocolatera bevind. Het meest uitstekende punt van het Westen van Zuid Amerika. Dit was heel onverwacht omdat Ik op de Finca van mijn opa was toen ze plots vroegen of ik mee wou gaan. Zonder nadenken ja zeggen is hier een van mijn kwaliteiten geworden, dus binnen het uur stonden we in de winkel om toch maar een vers onderbroek te kopen. We zijn heerlijke pizza gaan eten in een ITALIAANS restaurant in de buurt en vroeg onder de veren gekropen om de volgende ochtend naar de Chocolatera te gaan kijken. Hier kon ik zeehonden spotten (jammer genoeg niet op foto wegens lege baterij) en genieten van het enorme golvenspel rond me heen. Niets zal ik ooit rustgevender vinden dan dit! Bedant Tia y Tio voor deze ervaring.
Al een tijdje geleden ben ik met mijn famillie naar de 7 Cascadas geweest. Dit was een wandeling door een bos dat al verdacht veel leek op Amazonia voor mij. We klommen op rotsen en wandelden langs 7 watervallen onderweg konden we ook stukjes canyoningen en springen van de rotsen. Tot nu toe was dit het leukste wat we al gedaan hebben. Ik geniet van deze momenten ten volste want de schoolweek staat me al snel weer te wachten..
Hasta Luego, Ciao
EN DAN EINDELIJK... SCHOOL!
HOLA MIS AMIGOS! Het is weer tijd voor een blogpostje! Na een maand in Ecuador door te brengen zonder een boek aan te raken werd het tijd om dan toch eens naar school te gaan! Bedankt AFS om me toch mij toch naar het schooltje om de hoek te laten gaan en niet 1,5 uur van mijn huis! Want school begint hier om.. (dramatisch achtergrondmuziekske) 7 UUR!!!!!!!! Nu denk je waarschijnlijk "HOLY SHIT das vroeg" Ja, inderdaad maar ik woon dus 5 minuutjes te voet van school wat echt een luxe is! School eindigt gelukkig al om 1 uur. Mijn vriendinnen hier zijn helemaal crazy en de dagelijkse dancebattles (volledig op zn latina's, jaja met twerken enalenal) tijdens de 'lessen' mogen nooit ontbreken. Ik zit in TERCERO TECINICO een richting met als doel grafisch ontwerper, programmeur en van alles met de computer te worden. Het deel achter de computer is echt wel tof. Ik leer werken met de programma's die we allemaal op de computer hebben staan maar dus geen flauw benul van hoe ze werken! We hebben een korte pauze van een half uurtje en wanneer de bel gaat begint 'the game': wie kan de Hamburgers bemachtigen in het 'restaurantje'. het restaurantje is eigenlijk een kioskje waar we salchipapa(frietjes met worstjes) , hamburguesa, sanduches, churros en empanadas verkopen. (SUPER GOEDKOOP). Na school ga wandel ik dan naar huis. Waar ik vaak 3 uur slaap en dan af en toe nog eens iets doe met mijn gezin. Buiten school heb ik in oktober al elk weekend een goed gevuld programma gehad. Ik ben twee weken geleden gaan wakeboarden met mijn vriendinnen van AFS. Waar ik super zalige vrienden heb gemaakt die ons nu waarschijnlijk vaker zullen inviten om leuke dingen te doen. En vorig weekend ben heb ik een fiesta de pijamada gehouden met mijn vriendinnen van AFS. De volgende ochtend moesten we vroeg uit de veren want we zijn naar een beurs van verde gegaan. Verde is een bananensoort( groen) en wordt gebruikt om gefrituurde snacks mee te maken. Daar bleek een paardenwedstrijd door te gaan. Jongens van ongeveer 15 jaar die zonder zadel wedstrijdjes doen met enkele obstakels. Daarna zijn we allen gaan zwemmen in de rio en we weren omringd door de 'garza'. ZALIG! Foto's vind je in het mapje PIC's. PS: de vogels hier zijn zalig! Elke keer als we naar het platteland toe rijden zie ik echt super mooie vogels. Jammer genoeg kan ik deze niet vastleggen op camera. Dit weekend ga ik nog naar la dia de familia op mijn school. En voor zondag weet ik nog niet want plannen hier is quasi onmogelijk!
CIAO! HASTA LUEGO!
Hetzelfde maar toch zo anders
Hola! Hier ben ik weer! 2 weken in het prachtige Ecuador en helemaal geacclimatiseerd. Wanneer ik op uitwisseling vertrok 2 weken geleden vroegen mensen mij: " Wat verwacht je nu eigenlijk daar aan te treffen?" Wel, toen kon ik ze zeker 10 verschillende scenario's voorleggen. Ergens verwacht je dat je op reis gaat en elke dag iets wonderbaarlijk aan gaat treffen. Wel om jullie wakker te schudden uit deze gedachte.. Dat is het helemaal niet. Ik heb wel elke dag een nieuwe menu uit te proberen, maar voor de rest zit ik ook veel thuis en soms verveel ik me wel eens. Ik heb wel het geluk dat ik een super leuke zus (die praktisch hetzelfde is als ik) en familie heb die mij altijd proberen entertainen! We deden enkele kleine uitstapjes in Guayaquil en ik sprak ook al eens af met mijn vrienden van AFS (met mijn zus die geen seconde van mijn zijde wijkt (een gringa als ik is niet veilig zonder Spaans)). Gisteren moesten we met alle AFSGYE-ers naar de citymall gaan. REDEN:onbekend(zoals ALTIJD). Maar goed, we deden het. Ze nam ons mee naar de school waar ze Engels geeft. We moesten van klas naar klas zodat haar leerlingen ons konden ontmoeten en zij ging vol trots mee. Dit duurde erg lang en we waren verveeld omdat we daarvoor zo vroeg waren moeten opstaan ;). Maar toch was het leuk om de kinderen te overtuigen dat Engels spreken echt belangrijk was. Omdat ik (zoals de meesten wel weten) het meeste sprak kreeg ik een cadeautje van Maria-Pilar (de AFS-begeleidster). Daarna nam Fien ons mee naar haar vaders plastiekfabriek. We gingen straight naar het bureau en daar leerden de Ecuadoriaanse meisjes die er werken ons dansen. Echt te grappig! En daarna rond 2 uur mijn eerste keer eten voor die dag!(OEF!!!) PIZZA!!!! Volgende week gaan we op reis naar Cuenca! Daar kijk ik enorm naar uit. Maar door de week is het leven hier dus heel normaal. EAT SLEEP WATCH TV REPEAT (natuurlijk ook spaans studeren). Maar af en toe toch weer helemaal niet. Ik kan zeggen dat ik tot nu toe echt gelukkig ben en dat ik me goed voel in mn gezinnetje. ADIÒS!!!
The first days
Hola! Hier is mijn eerste ECHTE blogpost. Ik kan nu pas voor de eerste keer schrijven want de eerste dagen waren DRUK DRUK DRUK... 1 september vertrok ik s'ochtends VROEG naar Brussel om daar na een emotioneel afscheid te vertrekken naar Madrid. Na eerst al de (on)verwachte problemen door te maken(ik was toevallig al mijn gsm verloren aan de doeane (mama niet ongerust zijn)(ik heb hem terug)) kwamen we aan in Madrid. Waar we alleen de vlucht namen naar Ecuador (Quito). Daar aangekomen was een frans meisje haar paspoort al kwijt. We gingen naar een mooi schoolgebouw 30 min van de luchthaven met een prachtig uitzicht op Quito! Hier verbleven we 1 dag en 2 nachten. We kregen de uitleg op zn Ecuadoraans: veel te lang en vaak overbodig ;). Alleen toen het topic 'aardbevingen en asval' aan de beurt kwam was iedereen alert zeker toen we hierbij nog eens een duikbril en een mondmasker kregen :0. Op zondag vertrokken we naar ons gastgezin. De vlucht was 20 min lang. Mijn gastgezin was er met ballonnen en snoep en een knuffel. So sweet! Zondag zelf was een lange uitputtende dag. Ze leerden me de verschillende bananen eten( Verde , Maduro)(JUMMMMM) Daarna aten we een gewone middagmaaltijd: rijst met een groentenkipmix en verde (supergood!) Ze lieten we ook hun appelsienen proeven (ze hebben een eigen boom) Ze zijn niet oranje aan de buitenkant als in België. Ze zijn groen en bruin en suuuuper lekker! Later gingen we mijn broertje oppikken in de Engelse les en een kast kopen om mijn spullen in te stoppen. Toen kochten we ook een kokosnoot en we dronken het vocht.. ook suuuper lekker! We keerden terug namen een douche en vertrokken naar de oma en de opa. Zij wonen in een gesloten wijk met een zwembad enzovoort. Dat is hier super normaal, overal zijn er afgesloten gemeenschappen en in Duran veeeel chique villa's. Bij de oma en de opa mocht ik wat slapen want mijn jetlag en de hoeveelheid informatie die er constant binnenstroomt maakte me moe. Later vertrokken we weer naar huis. Ik denk dat ik volgende week pas naar school kan gaan. Ik hou jullie op de hoogte! HASTA LUEGO! (foto's kan je in het mapje foto's vinden)
Mijn famillie
Hola! Ik heb weer veel te zeggen. Na eeeeeeeeuwen wachten, het AFS profiel checken, veel teleurgesteld zijn en een heleboel zenuwen heb ik EINDELIJK mijn gastgezin. Ik woon in Guayaquil, dit is een uurtje van de zee. Waarschijnlijk in een gesloten wijk. Ik heb een broertje van 13 jaar die niet kon wachten om te vragen of ik al en vriendje had, en hij zei meteen ook dat hij single is ;) zuperkjoet. Ik heb ook een zus, Jennifer van 22 jaar. We slapen samen op dezelfde kamer in 1 bed, dat zal wel wat wennen worden in het begin. Ik hoop dat ik in een warm gezinnetje terecht ben gekomen, ik denk tot nu toe van wel! Binnen 12 dagen is het zover.. Ik kan het nog altijd niet geloven. 25 augustus geef ik nog een afscheidsfeestje waar ik wel ongeloofelijk hard naar uitkijk. Nog een laatste keer iedereen zien voor ik vertrek! Maandag moet ik nog mijn laatste inentingen krijgen, geweldig.. :( En niet alleen dat moet nog gebeuren.. We kregen deze week een mail dat we ons eindrapport moeten laten vertalen door een beëdigd vertaler en dit moet dan gelegaliseerd worden en dan moeten we daarmee naar brussel om er een certificaat voor te vragen.. Heel veel werk voor de laatste week. Dit zorgde ervoor dat er wat frustraties ontstonden in de groep. Hopelijk raakt dit allemaal zonder te veel problemen opgelost. Ik kijk er zo hard naar uit om jullie op de hoogte te houden!
HASTA LUEGO!
LANDENINFODAG
Landeninfo dag is de dag waarop je alle belgen ontmoet waarmee je op je uitwsisseling vertrekt. Dit was super tof want ik ken 2 meisjes in mijn groep. Voor de rest was het niet echt veel speciaals. We kregen een tshirt en wat uitleg van uitwisselingsstudenten die net terug zijn van jouw land. Voor de rest zijn je ouders er ook dus die worden ook eens gerustgesteld.
Oriëntatieweekend
Op vrijdag 9 maart had ik 100 dagen. Dit was een dag waar ik 6 jaar naar heb uitgekeken. We hebben een hele goede show in elkaar gestoken. We zijn de hele nacht met alle zesdes (behalve een paar uitzonderingetjes die er niet geraakt zijn) uitgegaan naar de overpoort. De volgende ochtend moesten we met HEEL kleine oogjes om 11 uur op school zijn om te apperitieven met de leerkrachten en in de namiddag hadden we dan een tweede voorstelling. Allemaal super leuk, heel veel genoten maar jammer genoeg was het vrijdag avond gedaan met de pret. Alhoewel, voor mij niet helemaal. Zaterdag ochtend met NOG kleinere oogjes vertrok ik ZELF met de auto (jaja mijn instructeur Jean zat naast mij) richting Oriëntatieweekend. Ik keek er op dat moment niet super hard naar uit aangezien ik moe was en ik liever een dagje in mijn bed wou doorbrengen. Gelukkig ben ik dus toch gegaan want het was echt een heel leuk weekend. De workshops waren veel interessanter dan wegwijsweekend en we moesten allemaal net iets verder zoeken naar de betekenis die er telkens achter zat. Ik zou alles willen uitschrijven maar aangezien (hopelijk) er toch wat toekomstige AFSertjes meelezen ga ik dit bewust niet doen. ((((TIP: zorg dat je genoeg 4uurtje eet!!!)))) De fuif was alweer op zn AFS's mega 2010 muziek (afgewisselt met af en toe wat spaanse latina muziek) maar volledig losgaan, echt leuk!
HASTA LUEGO!
benefiet, bananenchips en geschenkmanden
Op 20 mei organiseer ik een benefiet avond, hasta luego. Het zal een fuif zijn voor volwassenen met een super Oosteeklo Er zullen typische ecuadoriaanse hapjes zijn, op die manier kan ik de mijzelf maar ook de mensen laten kennismaken met Ecuador. Kaarten verkoop ik aan 5 euro per stuk. Ik hoop dat het een geweldige avond wordt! Ondertussn hebben we ook een samenwerking opgestart met Oxfam, zij laten hun vrijwilligers manden maken met typische Zuid-Amerikaanse (h)eerlijke producten erin. We verkopen hartige manden aan 25 euro (met wijn,crackers,dipsaus,blauweaardappelchips, bananenchips..) en een zoete mand aan 20 euro (met verschillende koekjes, vruchtensap, koffie, snoepjes..) Voor het jongere publiek ;) heb verkoop ik ook super lekkere bananenchips aan 3 euro per zakje! Op deze manier hoop ik veel centjes te verzamelen voor in Ecuador.
HASTA LUEGO!
DE INENTINGEN
Eerst en vooral: Gelukkig Nieuwjaar! Deze blogpost gaat over het feit dat een uitwisseling niet altijd 'omgzomegaavontuurlijkencoolenalzonennieuwencultuurentaalwaaaw' is. In oktober ging ik voor het eerst naar de dokter. Ik kreeg te horen dat ik redelijk veel inentingen zou moeten krijgen voor ik vertrok. Aangezien ik een enorme angst heb voor dokters en enorme naalden. Was dit voor mij toch eventjes slikken. Vorige week (3/01/2017) had ik mijn eerste afspraak hiervoor. Hij begon met een inenting voor tetantus. Dit viel echt enorm mee, een klein prikje en klaar. Maar de dokter (die ondanks zijn drang om me plat te prikken enorm knap is ;) ) wou eerst nog even bloed afnemen om bepaalde waarden te controleren. Natuurlijk was dit erover en is bibi(ik dus) flauwgevallen. #blunder #RIPPPP Volgende maand krijg ik nog hepatitis A en gele koorts inentingen. Maar 'dr. JUMMM' zei dat er eventueel wel nog enkele inentingen komen. Maar eigenlijk krijg ik meer zenuwen van het feit dat de inentingen voorbij gaan zijn. Want dit wil zeggen dat ik bijna vertrek! #8monthstogoooo
UPDATE: Een week voor ik vertrek moest ik nog 2 inentingen krijgen en hier ben ik enorm ziek van geweest. Redelijk gênant want ik was met mijn vriendinnen aan de Blaarmeersen en daar heb ik op de warmste dag van Augustus het toilet ondergekotst. #sorrynotsorry
HASTA LUEGO!
PLAKBOEKAVOND
Beeld je in, je opent het activiteitenboekje en ziet staan: PLAKBOEKAVOND. Wat denk je dan? "Oh leuk een avondje gezellig knippen en plakken"(zoals ik) of "Jezus mina moet dit nu echt een plakboek maken, blugh" (helemaal niet ik) Awel he, op deze avond wordt NIET geplakboekt. Het is eigenlijk een avond die je wat leert over cultuur. Te vergelijken met wegwijsweekend, maar dan op 1 avond. Deze avond leerde me veel over onze humor. Mannekes, wij als belgen en misschien zelf vlamingen, wij zijn sarcasten. Beeld je opnieuw in: je staat aan d luchthaven en een stoere security man staat je te fouilleren. Hij vraagt je met het meest serieuze gezicht op aarde (die mannen zouden beter wat leren lachen) "Ben jij een hoer, bandiet of terrorist?" Wat komt er nu automatisch in je op als antwoord? Volgens mij toch wel "Ja natuurlijk!" Dit is dus exact wat ik bedoel, vlamingen zijn sarcasten. En wij zijn waarschijlijk maar een van de weinige landen op deze wereld die een sarcastische humor heeft. Dit wordt opletten geblazen! Na deze fijne avond kregen we de opdracht een plakboek te maken om mee te nemen naar Ecuador. Met daarin alles wat je zelf maar wilt. Het zal iets zijn dat ik wil gebruiken om aan mijn famillie te tonen in ecuador. Challenge accepted!
HASTA LUEGO!
wegwijsweekend
Ik ben net terug van wegwijsweekend. Tijdens wegwijsweekend ga je samen met een groep vrijwilligers en iedereen van GEO(Gent-Eeklo-Oudenaarde) op weekend. Het is een super leuke ervaringen met workshops en heel veel zelfreflectie. Hoe het wegwijsweekend concreet verloopt ga ik niet verklappen. Het zou de pret bederven. Maar ik kan je verzekeren dat je veel nieuwe vrienden zal maken met de zelfde droom, de wereld ontdekken. Ik raad je 1 ding aan als je twijfelt om op AFS exchange te gaan: GA OP WEGWIJSWEEKEND! Je hebt geen verplichtingen en als je merkt dat het hele AFS gebeuren jou niet ligt dan heb je alleszins een heel leuk weekend meegemaakt. Op het einde van dit weekend is er een landenkeuze, je mag nu de 3 of meer landen kiezen die jou het meeste liggen. Deze keuze vond ik persoonlijk zeer moeilijk omdat tijdens het weekend je zo veel informatie krijgt dat je beeld dat je voordien had helemaal verandert. Uiteindelijk heb ik gekozen om naar Colombia of Ecuador te gaan voor een half jaar 5de middelbaar en een half jaar 6de middelbaar. Of naar Paraguay te gaan voor een half jaar 6de middelbaar en een half jaar Universiteit. Het laatste lijkt me super omdat je afstudeert met je klas en samen naar de universiteit kan gaan. Ik wou zeer graag veel foto's plaatsen op mijn blog maar onze GSM mochten we niet gebruiken. Dus jammer genoeg niet veel foto's!
HASTA LUEGO!
De (voorlopige) inschrijving
Ik had een deadline 17 oktober. Dan moest ik mijn inschrijving (wat eigenlijk een foute benaming is, zou beter aanmelding noemen want je maakt met deze inschrijving nog geen enkel besluit) indienen. Ik moest hiervoor enkele zaken in orde brengen: een brief schrijven naar mijn toekomstige uitwisselingsouders (hierbij weet je nog niet eens naar welk land je zal gaan) een brief laten schrijven door mijn ouders naar mijn toekomstige ouders. (Dit was wel eens leuk om te lezen, je leest eigenlijk hoe je ouders over jou denken) En kiezen naar welk land ik nu eigenlijk wil gaan(deze keuze ligt nu nog helemaal niet vast). Ik vond dit echter helemaal niet gemakkelijk. De brief naar mijn uitwisselings ouders was het moeilijkste. Hier heb ik lang over moeten nadenken. Je wilt heel eerlijk zijn maar je wilt niet dat ze afgeschrikt worden. Ik hoop dat ik met deze brief hun een goed gevoel heb kunnen geven. Ik ben ook naar de dokter geweest voor een medisch attest en heb te horen gekregen dat ik enorm veel inentingen zal moeten krijgen :( . Volgende week is het wegwijsweekend! Ik kijk er naar uit..
HASTA LUEGO!
INFOAVOND
Op donderdag 6 oktober 2016 kreeg ik de AFS kriebel te pakken. Dit was de allereerste infoavond. Op deze avond werd eigenlijk het hele AFS concept duidelijk gemaakt. Dit is echt een aanrader! Iedereen was hier zo enthousiast. Achter de infosessie konden we naar enkele kraampjes gaan voor uitleg over bepaalde landen. Deze uitleg werd gegeven door jongeren die pas terugkwamen van uitwisseling. Zuid Amerika sprak mij natuurlijk weer het meest aan. Het was grappig want er stonden 3 meisjes gewoon vloeiend spaans te praten tegen elkaar, en toen wij om uitleg vroegen in het nederlands. Moesten ze alle drie echt zoeken naar woorden. Ik kijk enorm uit naar het wegwijsweekend. Daarover vertel ik in een van mijn volgende posts wel eens!
HASTA LUEGO!